Als klein jongetje maakte de val van de muur grote indruk. Uitbundig juichende mensen op een betonnen muur. Een dag eerder was dit nog onmogelijk geweest en zou iedereen die de muur had beklommen dit met zijn leven hebben moeten bekopen. De afgelopen weken gebeurde in Tunesië, Egypte en Libië iets vergelijkbaars. Van het ene op het andere moment golden de regels/normen van de dictatoriale regimes niet meer. Was het communisme voor de val van de muur de grote vijand van het Westen. In de jaren negentig werd de fundamentalistische Islam en het terrorisme (vaak in naam van de Islam) de nieuwe vijand van het Westen.
Net als voor de val van de muur gaf de VS miljarden aan "bevriende" regimes. Zo probeerde de VS (en de rest van de Westerse wereld) te voorkomen dat fundamentalistische regimes aan de macht konden komen. Met dollars en wapens in ruil voor olie moesten de landen democratischer worden, maar werden het dictaturen. Ook de afgelopen dagen bleef Obama, Mubarak en Gaddafi steunen. Pas nadat de dictators door de bevolking waren verdreven nam het Westen afstand van deze regimes.
De (islamitische) bevolking in het Midden-Oosten kiest nu zelf haar weg naar democratie. Wat de uitkomst ook zal zijn er is nu veel draagvlak bij de bevolking. Precies deze draagvlak ontbreekt bij de westerse aanpak in Afghanistan en Irak. De westerse wapenlobby kan zijn wapens straks niet meer in het Midden-Oosten kwijt. China is waarschijnlijk de volgende macht die een bedreiging vormt voor het Westen. China bezit zeldzame grondstoffen en liet vorig jaar al zien dat zij niet van plan is deze zomaar met andere landen te delen. China doet ook grote investeringen in Afrika en het Midden-Oosten waardoor steeds vaker de olie naar het Oosten in plaats van naar het Westen stroomt. Zullen de nieuwe regimes in het Midden-Oosten straks voor China kiezen? Per slot van rekening hielpen wij (het westen) de oude dictators aan de macht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten